(...συνέχεια από Νο4)
Βαγγέλη θυμίσου... :
Στο πρώτο παιγνίδι μετά την απόκτηση του Αλεξανδρή από το γείτονα, πλησιάζει ένας φαντάρος στο Μάκη και του λέει ότι έβγαλε καινούργιο σύνθημα για την περίπτωση, το ''Βαγγέλη θυμίσου, απόψε θέλει ο λαός στο μπάσκετ τη ζωή σου''.
Ηταν από τα συνθήματα με φιλοσοφία που άρεζε στο Μάκη και αμέσως δίνει σινιάλο με τη σφυρίχτρα να τον προσέξουμε γιατί είχε κάτι να μας πει:
''Λοιπόν ακούτε ρε να πούμε, με το ένα με το δύο με το τρία θα πούμε δηλαδη ένα καινούργιο σύνθημα για να εμψυχώσουμε τον Αλεξανδρή δηλαδή''
Ανεβαίνει στο κάγκελο και σε κατάσταση πλήρους έκστασης φωνάζει με υψωμένη τη γροθιά:
''Βαγγέλη'' και μένει εκεί!
Είχε ξεχάσει το σύνθημα που ήταν σχετικά μεγάλο ούτως ή άλλως. Γέρνει προς την πλευρά του φαντάρου και του λέει ''για ξαναπέστο ρε, να πούμε'.
''Βαγγέλη θυμίσου, απόψε θέλει ο λαός στο μπάσκετ τη ζωή σου''. απαντάει εκείνος και ο Μάκης ξανασηκώνεται σφυρίζοντας με τη σφυρίχτρα
''Βαγγέλη.....στο μπάσκετ''....
Ξαναμπλοκάρει, εμείς αρχίζουμε να γελάμε κι όποιος ήταν μπροστά την πλέρωσε χοντρά από μπινελίκια, σφαλιάρες και φτυσίματα.
Την πλήρωσε επίσης και ο φαντάρος, με το Μανάβη να του λέει ''άντε ρε κωλόπουστα κι εσύ να πούμε, τι σύνθημα ήταν αυτό να πούμε, πανεπιστήμιο πρέπει να πάμε για να το μάθουμε απ' έξω...''
Στο πόλο με βατραχοπέδιλα:
Αν και η 4 της εποχής επικεντρωνόταν κυρίως σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ, υπήρξαν φορές που πηγαίναμε και σε άλλα αθληματα όταν συνέτρεχαν λόγοι. Στις αρχές του 80 παίζαμε κρίσιμο αγώνα πόλο με ρούλη στο Ποσειδώνιο. Αυτοί είχαν καλή ομάδα, εμείς παίζαμε την κατηγορία. Παραδοσιακά στις κερκίδες του κολυμβητηρίου υπήρχαν συγγενείς και φίλοι, η κρισιμότητα του αγώνα όμως σήμανε συναγερμό. Αποφασίστηκε να σκάσουν τα κομάντα, οι ρούληδες όμως φοβούμενοι μην πάθουν κανά καρδιακό οι θείες και οι παπούδες στην κερκίδα ειδοποίησαν την αστυνομία, που προέβη σε συστάσεις στον ΑΣ, οι οποίες μεταφέρθηκαν και στο Μανάβη. Αυτός με τη σειρά του μας μάζεψε την παραμονή στο χαμηλοτάβανο και μας έβγαλε λόγο, περί του πόσο εγκρατείς και ήρεμοι πρέπει να είμαστε.
Φαινόταν όμως πως ήταν έξω από τα νερά του. Αφού μας εξηγούσε για περίπου μισή ώρα τους λόγους που δεν πρέπει να ξεφύγουμε από τα όρια, κλείνοντας είπε το ιστορικό:
''Καλού-κακού να πούμε, πάρτε ξέρω' γω μαζί σας και κανά βατραχοπέδιλο, γιατί μπορεί δηλαδή να χρειαστεί να μπουκάρουμε μέσα''...
Φύγε εσύ έλα εσύ:
Ισως το πιό χαρακτηριστικό στην 4 την εποχή του Μανάβη, ήταν η απόλυτη πειθαρχία. Ολοι οι πιστιρικάδες της εποχής ακόμα και οι κάπως μεγαλύτεροι που ήταν πιό κοντά του, συμπεριφερόμασταν ως φαντάροι! Αλίμονο σε όποιον δεν τον άκουγε, ακόμα και χωρίς τη θέλησή του. Ειδικά για όσους τον ζούσαμε ακόμα και στην καθημερινότητα του χαμηλοτάβανου, ήταν νόμος απαράβατος. Καλώς ή κακώς όμως υπήρχε και κόσμος από επαρχία ή πρωτάρης που δεν είχε προλάβει να το εμπεδώσει.
Σ' ένα ματς με την κούλα για το κύπελλο, δίνει εντολή να πιαστούμε αγκαζέ για να κάνουμε τη γνωστή κίνηση πέρα-δώθε φωνάζοντας ''α-ε-ο-ο. α-ε-ο-ο''. Ο απόλυτος συντονισμόςείχε ως αποτέλεσμα μια εκπληκτική εικόνα κερκίδας που κουνιόταν ολόκληρη.
Τη στιγμή λοιπόν που δίνει στο σύνθημα, ένας πιτσιρικάς σηκώνεται όρθιος για να βγάλει τα τσιγάρα από την κωλοτσέπη.
Το μάτι του Μανάβη κάνει δύο περιστροφές, δίνει σύνθημα με τη σφυρίχτρα να σταματήσουν όλοι και φωνάζει, δείχνοντας με το δάκτυλο τον απείθαρχο πιτσιρικά:
''Εσύ- εσύ ρε, έλα εδώ ρε κωλόπουστα να πούμε''
Ο μικρός άργησε, αλλά όταν κατάλαβε ότι απευθυνόταν σε εκείνον κυριολεκτικά πάγωσε.
''Ελα δω ρε σου λέω να πούμε''
Αυτός παρέμενε καρφωμένος κάτι που εξόργισε περισσότερο το Μάκη.
Οι υπασπιστές τριγύρω του προσπαθούσαν να τον ηρεμήσουν, αλλά εκείνος έτρεμε και συνέχιζε να φωνάζει στον πιτσιρίκο να κατέβει κάτω.
Ο τελευταίος άρχιζε να κατεβαίνει τις κερκίδες τρέμοντας και οι υπασπιστές συνέχιζαν την προσπάθεια να ηρεμήσουν το Μανάβη.
Μέχρι να φτάσει στο μέρος του Μανάβη εκείνος είχε ψιλοξεθυμάνει και μόλις ο μικρός στάθηκε μπροστά του σχεδόν έτοιμος να λιποθυμήσει, του είπε
''Φύγε τώρα, φύγε''...
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
Από: doctorogiatros.blogspot.gr
Δημοσίευση σχολίου